Εικόνα

Εικόνα

Ενας αρχαίος μύθος αναφέρει:

Αφού οι θεοί δημιούργησαν τον κόσμο, φοβήθηκαν ότι ίσως κάποτε ο Ανθρωπος τους επισκιάσει...


Θέλησαν λοιπόν να κρύψουν κάπου το μυστικό της Αθανασίας,

ώστε ο άνθρωπος να μην το βρει ποτέ και να παραμείνει θνητός και αδύναμος...

Ακούστηκαν πολλές απόψεις...

Η πιο σοφή ήταν να το κρύψουν μέσα στην καρδιά του Ανθρώπου γιατί εκεί δεν θα σκεπτόταν να ψάξει ποτε...

Ετσι και έγινε.


Εκτοτε ο Ανθρωπος αναζητα το κλειδί της αθανασίας οπουδήποτε αλλού εκτός από μέσα του...


Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ανούσιες συναναστροφές



Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.


                                               Κωνσταντίνος Καβάφης

Ταπεινότητα



Θεέ, σωτήρα της ψυχής μου, σε παρακαλώ, χάρισέ μου την ταπεινοσύνη,
εσύ που πάντα αναζήτησες τη δόξα του Πατέρα εις βάρος της δικής σου δόξας.

Βοήθησέ με να μην αναζητώ ποτέ να με χειροκροτούν,
να μην αρέσκομαι στις μάταιες επιτυχίες.

Ελευθέρωσέ με από την κρυφή υπερηφάνεια
και από τη μάταιη επιθυμία να με εκτιμούν οι άλλοι.

Σε παρακαλώ, πανεύσπλαχνε Κύριε, δώσε μου το πνεύμα της πτωχείας.
Κι αν πρέπει να κατέχω κάποια αγαθά,
το πνεύμα μου ας μην υποδουλώνεται σ’ αυτά,
να μην ξεχνώ το δίκαιο του συνανθρώπου μου,
και η καρδιά μου να μένει ελεύθερη.

Ήρθες, Κύριε, και μας δίδαξες να αγαπούμε τον πλησίον μας
όπως τον εαυτό μας.
Μας έδειξες, με τη ζωή σου, πως προτιμότερο απ’ όλα είναι να υπηρετείς.
Βοήθησέ με να εννοήσω πως δεν σε εγκαταλείπω όταν σ’ αφήνω
και ασχολούμαι με τον φτωχό και τον ανήμπορο.

Εσύ που θέλησες και έγινες φτωχός, μέσ’ από τους φτωχούς αποκαλύπτεσαι.
Μέσα σ’ αυτούς σε συναντούμε, Κύριε,             
και όταν τους υπηρετούμε, εσένα υπηρετούμε.
Με το παράδειγμά σου και τη χάρη σου μάθε μου, Κύριε, να είμαι ταπεινός.  


              (Προσευχή του αγίου Βικεντίου ντε Πωλ)             

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Η ωραιότερη προσευχή





Κύριε, κάνε με όργανο της Ειρήνης Σου.
Όπου μίσος, ας διαχέω την αγάπη,
όπου αδικία, ας φέρω τη συγχώρεση
όπου διαφωνία, ας εμπνέω την ενότητα
όπου πλάνη, ας φέρω την αλήθεια
όπου αμφιβολία, ας σπείρω την πίστη
όπου απελπισία, την ελπίδα
όπου σκότος, ας ακτινοβολώ φως
όπου θλίψη, ας διαχέω την χαρά.             


Θείε Διδάσκαλε,
Ας μην επιζητώ να παρηγορηθώ, αλλά να παρηγορώ
ας μη ζητώ να αγαπηθώ, αλλά να αγαπήσω
όχι να κατανοηθώ, αλλά να κατανοήσω
διότι μόνον παρέχοντας λαμβάνει κανείς
μόνον λησμονώντας τον εαυτό του ευρίσκει

μόνον συγχωρώντας συγχωρείται
μόνον αποθνήσκοντας ευρίσκει κανείς την αιώνια ζωή.


                  
         ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ       

Η αέναη αλλαγή των πραγμάτων




Δεν μπορείς να εισέλθεις δύο φορές στον ίδιο ποταμό.

Τα πάντα ρέουν και τίποτα δεν σταματά.
Τα πάντα μεταβάλονται και τίποτα δεν παραμένει σταθερό.

Τό ψυχρό θερμαίνεται, το θερμό ψύχεται.
Το υγρό ξεραίνεται, το ξερό νοτίζει.

Η ασθένεια έκανε την υγεία πράγμα γλυκό και καλό,
το κακό έκανε το καλό ευχάριστο,
ο λιμός τον κόρο, ο κάματος την ανάπαυση.

Είναι το ίδιο νεκρός και ζωντανός,
ξύπνιος και κοιμισμένος, νέος και γέρος
γιατί ετούτα είναι μεταβαλλόμενα σ'εκείνα
κι εκείνα μεταβαλλόμενα σε τούτα.

Σκορπίζει και πάλι μαζεύει.

Τα πάντα έρχονται στην ώρα τους


ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ



Η σπηλιά του Πλάτωνα. Μια αλληγορία της πνευματικής περιπέτειας του ανθρώπου.



    Πες, λέει ο Σωκράτης στο συνομιλητή του, πως η ανθρώπινη ψυχή μοιάζει με ανθρώπους που κατοικούνε μέσα σε μια σπηλιά, που έχει ολάνοικτη είσοδο προς το φως.
-Φαντάσου τους ανθρώπους αυτούς αλυσοδεμένους εκεί μέσα από την παιδική ηλικία στα πόδια και στο κεφάλι. -Δε μπορούν να σηκωθούν, αλλά ούτε και το κεφάλι τους να στρέψουν δεξιά κι αριστερά. -
Κάθονται έτσι, ώστε να έχουν την είσοδο της σπηλιάς πίσω τους και είναι αναγκασμένοι να βλέπουν πάντα μπροστά χωρίς μπορούν ποτέ να δουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ούτε προς το φως, αφού δε μπορούν να κουνήσουν το κεφάλι τους.
    
      Υπόθεσε τώρα, πως πίσω τους καίει μια μεγάλη φωτιά και πως μπροστά απ' τη φωτιά περνάει ένας δρόμος, που ένας τοίχος τον χωρίζει από τους αλυσοδεμένους. - Η λάμψη της φωτιάς πέφτει στο βάθος της σπηλιάς και φωτίζει καλά το εσωτερικό της.
  -Βάλε με το νου σου, πως την ώρα αυτήν, περνάνε από το δρόμο άνθρωποι κρατώντας λογής-λογής σκεύη, αδριάντες και άλλα πολλά πράγματα της ανθρώπινης εργασίας, μετάλλινα, μαρμάρινα, ξύλινα. -Οι άνθρωποι αυτοί, καθώς διαβαίνουν, κρατάνε τα αντικείμενα τόσο ψηλά, ώστε υψώνονται αυτά πάνω από τον τοίχο που χωρίζει τους αλυσοδεμένους από το δρόμο.

      Οι σκιές τότε των αντικειμένων, θα πέφτουν μέσα στο εσωτερικό της σπηλιάς. -Οι αλυσοδεμένοι θα βλέπουν τις σκιές των αγαλμάτων αυτών, όμως τις σκιές των ανθρώπων που τα κρατούν δε θα τις βλέπουν, γιατί αυτές θα πέφτουν επάνω στον τοίχο που χωρίζει τους αλυσοδεμένους από τη φωτιά. -Κι αν μάλιστα τύχει και έλθει κάποιος απόηχος από τις φωνές εκείνων που περνούν πίσω από τους αλυσοδεμένους, τότε αυτοί θα νομίσουν πως ο απόηχος αυτός έρχεται από τις ίδιες τις σκιές.
- Θα πιστέψουν, πως οι σκιές μιλάνε, αφού ποτέ δεν είδαν πραγματικούς ανθρώπους, ούτε κι άκουσαν λαλιά ανθρώπου.

     Αν τώρα κάποιος λυθεί καμιά φορά από τα δεσμά του και σηκωθεί και μπορέσει να γυρίσει το κεφάλι του προς τα πίσω και δει τη φωτιά, τότε θα θαμπωθούν τα μάτια του από τη φωτοβολία της και θα πονέσουν και δε θ' αντέξουν για να δουν τα αγάλματα, που αυτών πριν έβλεπαν τις σκιές. -
Κι αν μάλιστα βρεθεί εκεί κοντά του κάποιος, που έχει ζήσει μέσα στο φως και μέσα στον πραγματικό κόσμο και του πεί, πως όσα έβλεπε πριν, όταν ήταν αλυσοδεμένος, ήτανε σκιές και φάσματα, και πως αυτά που βλέπει τώρα, είναι τα πραγματικά, τα αληθινά, τότε θα παραξενευτεί, θα δυσπιστήσει σ' αυτά που του λέει ο άλλος και θα εξακολουθεί να πιστεύει, πως οι σκιές ήτανε πιο αληθινές από τα πραγματικά αγάλματα.

       Υπόθεσε τώρα, πως ο άνθρωπος, που έχει ζήσει μέσα στο φως και στέκει εκεί κοντά σ' αυτόν που λύθηκε από τα δεσμά του και σηκώθηκε, αναγκάζει τον άλλοτε δεσμώτη να ρίξει τα μάτια του προς το φως. -Τότε αυτός που λίγο πριν ήταν ακόμα δεσμώτης, θα αποστρέψει το βλέμμα του από το φως και θα ξαναγυρίσει με τη ματιά του σ' εκείνα που έβλεπε πριν, δηλαδή στις σκιές, και θα πιστεύει, πως αυτές είναι πιο καθαρές από τα αγάλματα τα ίδια, που του δείχνει τώρα αυτός που έζησε μέσα στο φως.

     Και τι θα γίνει, αν θελήσει κανείς να εξαναγκάσει τον πριν δεσμώτη να βγει έξω από τη σπηλιά και να ατενίσει το φως της ημέρας; -Τότε είναι δα που δε θα μπορέσει να ρίξει το βλέμμα του σε κανένα επάνω αντικείμενο, που το καταυγάζει το ηλιακό φως. - Αυτός θα πρέπει πρώτα σιγά-σιγά να συνηθίσει το ηλιακό φως. - Και πριν απ' όλα θα πρέπει να δει τις σκιές, που σχηματίζονται από τ' αντικείμενα με το ηλιακό φως. -Έπειτα πάλι θα δει και θα γνωρίσει τις σκιές των ανθρώπων, των ζώων και των πραγμάτων, καθώς σχηματίζονται μέσα στα ήρεμα ύδατα. -Και ύστερα πια θα δει τους ίδιους τους ανθρώπους, τα ίδια τα ζώα και τα ίδια τα πράγματα. - Αργότερα ακόμα θα δει τον ουρανό - και τη νύχτα θα τον δει πιο εύκολα, γιατί το φως των άστρων και της σελήνης είναι απαλό. - Και τελευταία πια θα στρέψει το βλέμμα του και προς τον ήλιο τον ίδιο.

    Και τότε θα καταλάβει, πως ο ήλιος είναι ο δημιουργός των χρόνων και των ορατών αντικειμένων, των πραγματικών και των εικονικών. -Τη στιγμή πια αυτή θα θυμηθεί τη ζωή της σπηλιάς, θα αναλογισθεί τους άλλοτε συνδεσμώτες του, θα λογαριάσει τον εαυτό του ευτυχισμένο για την απολύτρωση από εκεί μέσα και θα αισθάνεται βαθύ οίκτο για κείνους που μένουν ακόμα δεμένοι εκεί μέσα στη σπηλιά. 

      Και αν υπήρχαν εκεί κάτω μεταξύ τους τίποτα αμοιβές και έπαινοι και τιμητικές διακρίσεις για εκείνον που έβλεπε οξύτατα τις σκιές όταν περνούσαν, και θυμότανε ακριβώς ποιες περνούν πρώτες, ποιες μετά ή μαζί, και επομένως θα ήταν σε καλύτερη θέση από κάθε άλλον να πει από πριν ποια σκιά έμελλε να παρουσιαστεί σε ορισμένη στιγμή, τι λες, θα είχε μεγάλη επιθυμία γι' αυτά ακόμη, και θα ζηλεύει εκείνους που είχαν τέτοιες τιμές εκεί κάτω και υπερείχαν μ' αυτόν τον τρόπο απ' όλους τους άλλους ή θα πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος για τον Αχιλλέα, και θα προτιμάει χίλιες φορές να ζει στον επάνω κόσμο και να είναι δούλος ενός φτωχού ανθρώπου και να υποφέρει οτιδήποτε άλλο παρά να εξακολουθεί να ζει όπως τότε εκεί κάτω, και να πιστεύει τα ίδια πράγματα; -Και πρόσεξε ακόμη κι αυτό. -

     Εάν αυτός ο άνθρωπος πήγαινε πίσω και έπαιρνε την παλιά του θέση, δε θα γινόταν πάλι σαν τυφλός από την ξαφνική αλλαγή από τον ήλιο στο σκοτάδι; -Και εάν, ενώ ακόμη δε διέκρινε τίποτα, και πριν ακόμη αποκατασταθεί η όραση του, πράγμα για το οποίο θα χρειαζότανε όχι και λίγος χρόνος, εάν λοιπόν γινότανε ανάγκη να διαγωνιστεί με τους άλλους τους παντοτινούς δεσμώτες και να πει τη γνώμη του για τις σκιές που περνούν, δε θα τους προξενούσε πολύ γέλιο και δε θα έλεγαν γι' αυτόν ότι επέστρεψε από εκεί που ανέβηκε με χαλασμένα τα μάτια, και ότι δεν αξίζει τον κόπο να έχει κανείς την επιθυμία να ανεβεί στον πάνω κόσμο;

      Και αν κανείς επιχειρούσε να τους λύσει τα δεσμά και να τους ανεβάσει επάνω, δε θα ήταν ικανοί να τον σκοτώσουν, αν μπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους;

Ένας Θεός


Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί.

το μέτωπο μου λάμπει σαν αστέρι...
Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,
από τ΄άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.

Φέρτε μου Μάγοι -θεία βουλή το γράφει-
τη σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι!
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!

Και σεις, Θρόνοι πανάχραντοι, αγγελούδια,
στην καρδιά μου -στην κούνια του- σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.  

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 

(Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων, Ε΄-Στ΄Δημοτικού)


Αυτοεξέταση και αυτοστοχασμός


Ο Θεός δεν καταδίκασε κανέναν άνθρωπο.
Είναι ο άνθρωπος που καταδίκασε τον εαυτό του και μυήθηκε στην τιμωρία.

Γι'αυτό, είσαι ένας ιερέας στο ναό της δικής σου Συνείδησης
Η ψυχή σου έχει συγκροτηθεί ως εξομολογητής και κριτής

Να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε αυστηρή αυτοεξέταση μέσα στην καρδιά σου.
Δύο φορές, κάθε μέρα, εξέταζε τον εαυτό σου με Ειλικρίνεια και Αλήθεια
και με Πνευματική Τιμιότητα δώσε γνήσια Κρίση.

Τη νύχτα όταν κοιμάσαι και το πρωί, όταν ξυπνάς.

Μήν αφήνεις τον ύπνο να πέσει στα μάτια σου μέχρι να έχεις αναθεωρήσει τρεις φορές τα γεγονότα της ημέρας που μόλις τελείωσε.

Ρώτησε τον εαυτό σου:

Που έχω παρεκλίνει από τον ίσιο δρόμο; Τι έχω κάνει ;

Τι έχω κάνει που δεν θα έπρεπε να είχα κάνει ;

Τι δεν έκανα που θα έπρεπε να είχα κάνει ;

Αρχισε έτσι από την πρώτη πράξη και συνέχισε με καθεμία, μέχρι να φτάσεις στο τέλος.
Και στο τέλος, ανησύχησε για το κακό που έκανες και νιώσε χαρά για το καλό.

Και αν θυμάσαι οποιοδήποτε κακό από σκέψη, λόγο ή πράξη, σ'ένα ανθρώπινο πλάσμα,
Μην αποχωρείς στον ύπνο, μέχρι να έχεις διορθώσει οτιδήποτε κακό, άν μπορείς.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΣΑΜΙΟΣ (589-490 π.Χ)
Απο το βιβλίο του Hobart Huson ''Πυθαγόρας''
Εκδόσεις Νέα Εποχή, σελ 94


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ο «όρκος» του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Οπις 324 π.Χ.)


« Σας εύχομαι τώρα που θα τελειώσουν οι πόλεμοι να είστε ευτυχισμένοι μέσα σε ειρήνη. Ολοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή, να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όταν θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ΄ τη φυλή.

Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους.

Δεν μ΄ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν, τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή, για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο.

Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, Παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ διαιτητής σας.

Το θεό δεν πρέπει να τον έχετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά Σαν κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ΄ αδέλφια μέσα στην οικογένεια.

Απ΄ τη μεριά μου όλους σας Θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα΄ θελα να μην αισθάνεστε μόνο σαν υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνέταιροι.

Οσο περνά απ΄ το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που υπόσχομαι. Αυτό τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σαν σύμβολο αγάπης»


Η αξία του κενού



Του τροχού τον άξονα μοιράζονται τριάντα ακτίνες
Χρήσιμος όμως γίνεται από την κεντρική του τρύπα.

Πλάσε κάτι από πηλό
Χρήσιμο γίνεται από τον εσωτερικό του χώρο.

Ανοιξε πόρτες και παράθυρα για δώμα.
Τα κενά το κάνουν κατοικισιμο.

Τ'όφελος έρχεται, λοιπόν, απο αυτό που υπάρχει
Το χρήσιμο από εκείνο που λείπει.

Λάο Τσέ
Ταο Τε Κινγκ (Εκδόσεις Κέδρος)




Οτι λυγίζει παραμένει πάντα όρθιο



Υποχώρησε και Νίκα
Λυγιζε και μείνε ίσιος
Αδειαζε και μείνε γεμάτος
Εξουθενώσου και ξανάνιωσε
Έχε λίγα και κέρδιζε

Έχε πολλά και θα βρεθείς σε σύγχυση.

Γι'αυτό και οι Συνετοί αγκαλιάζουν το Ενα
δίνοντας παράδειγμα για όλους.

Δίχως να προβάλονται,
συνεχίζουν να λάμπουν.

Δίχως να δικαιολογούνται
ξεχωρίζουν.

Δίχως να καμαρώνουν
δέχονται αναγνώριση.

Δίχως να καυχώνται,
στέκουν πάντα ακλόνητοι.

Δεν φιλονικουν,
κανείς δεν τα βάζει μαζί τους.

Γι'αυτό οι αρχαίοι έλεγαν ''Υποχώρει και νίκα''

Πρόκειται μήπως για ρητό κενό;

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΑΚΕΡΟΣ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΣΕΝΑ

                                                            Λαο Τσε
                                          Ταο Τε Κινγκ (εκδόσεις Κέδρος)

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Αγάπη (Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης)

 

 

Tότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.

Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.

Και με φωνή μεγάλη είπε:


Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.


Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.


Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,

Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.


Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.

Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.

Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.

Σε αλέθει για να σε λευκάνει.

Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.

Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.


Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,

Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.


Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".


Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.


Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.

Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.


Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.

Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά


Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.


(Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη". Εκδόσεις Μπουκουμάνης)

Ιθάκη



Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,
νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,
τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,
ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ
συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδῶνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.

Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωινὰ νὰ εἶναι
ποῦ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ
θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους.

Νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,
καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,
σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.

Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,
νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.

Πάντα στὸ νοῦ σου νά ῾χεις τὴν Ἰθάκη.
Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.
Ἀλλὰ μὴ βιάζεις τὸ ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει.
Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξεις στὸ νησί,
πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,
μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσει ἡ Ἰθάκη.

Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θά ῾βγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.

Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρεῖς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πεῖρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες οἱ Ἰθάκες τὶ σημαίνουν.

                                                     Κωνσταντίνος Καβάφης

Απαγγέλία της Ιθάκης
Σον Κοννερι

'Αν.... Randyard Kipling'




Αν να κρατάς καλά μπορείς
το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τα έχουν χαμένα και σ΄εσέ
της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία,

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς
τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει κι΄αν μπορείς
δίχως να χάνεις την υπομονή σου κι΄

Αν οι άλλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι΄

Αν σε μισούν εσύ ποτέ
σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ
σοφό στα λόγια,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς
και να μην είσαι δούλος των ονείρων,

Αν να στοχάζεσαι μπορείς
δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,

Αν ν΄αντικρύζεις σου βαστά
το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια,
κι όμοια να φέρεσαι σ΄αυτούς
τους δυό τυραννικούς απατεώνες,

Αν σου βαστά η ψυχή ν΄ακούς
όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη
παραλλαγμένη απ΄τους κακούς
για να ναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς
όσα σού΄χουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς
να χτίζεις μ΄εργαλεία πού΄ναι φθαρμένα

Αν όσα απόχτησες μπορείς
σ΄ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο μονομιάς
κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις,
και να τα χάσεις κι΄απ΄αρχής
ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά,
ποτέ γι΄αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου,

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς
και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής
κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα,
και να κρατιέσαι πάντα ορθός
όταν δεν σού΄χει τίποτα απομείνει,
παρά μονάχα η θέληση
κράζοντας σ΄όλα αυτά βαστάτε,

Αν με τα πλήθη να μιλάς
μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς ,
δίχως απ΄τους μικρούς να ξεμακραίνεις,

Αν μήτε φίλοι μήτε εχθροί ,
μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν,
όλον τον κόσμο αν αγαπάς
μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα,

Αν του θυμού σου τις στιγμές
που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου
μπορείς ν΄αφήσεις να διαβούν
την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θ΄άναι τότε ή γη
μ΄όσα και μ΄ότι απάνω της κι αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ,

Άντρας αληθινός θα΄σαι
παιδί μου.


                                               Μετάφραση: Κώστας Βάρναλης

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ο υπέροχος ύμνος της Αγάπης



Εαν τοις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
και εάν έχω προφητεία και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,
και εάν έχω πάσαν την πίστην ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπη δε μη έχω, ουδέν ειμί.
και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ινα καυθήσομαι,
αγάπη δε μή έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερευεται, ου φυσιουται ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής,
ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία.
πάντα στέγει,πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει.
Η ΑΓΑΠΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΚΠΙΠΤΕΙ...


                                                           Απόστολος Παύλος 
                                              Προς Κορινθίους Α επιστολή (13.1-8)

Ο ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ


Ο ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ

Οι αρχαίοι που ήθελαν να μεταλαμπαδεύσουν την αρετή σε όλη την αυτοκρατορία
πρώτα αποκαθιστούσαν την τάξη στην πολιτεία τους

θέλοντας να αποκαταστήσουν την τάξη στην πολιτεία τους, πρώτα τακτοποιούσαν την οικογενειά τους

θέλοντας να τακτοποιήσουν την οικογένειά τους, πρώτα καλλιεργούσαν τον εαυτό τους

θέλοντας να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους, πρώτα εξάγνιζαν την καρδιά τους

θέλοντας να εξαγνίσουν την καρδιά τους, πρώτα προσπαθούσαν να είναι ειλικρινείς με τις σκέψεις τους

θέλοντας να είναι ειλικρινείς με τις σκέψεις τους, πρώτα διήυρηναν τη Γνώση τους
με τη διεύρυνση της Γνώσης τους έφταναν στο να Γνωρίσουν τον Εαυτό τους που είναι η ρίζα και πηγή κάθε αληθινής Γνώσης

Γνωρίζοντας τον εαυτό τους η Γνώση τους ολοκληρώνονταν

Καθώς ολοκληρώνονταν η Γνώση τους, οι σκέψεις καθίσταντο ειλικρινείς

Καθώς οι σκέψεις καθίσταντο ειλικρινείς, η καρδιά τους εξαγνίζονταν

Καθώς η καρδιά τους εξαγνίζονταν, ο Εαυτός τους καλλιεργούνταν

Καθώς ο Εαυτός τους καλλιεργούνταν, η οικογένεια τους τακτοποιόταν

Καθώς η οικογένεια τους τακτοποιόταν, η Πολιτεία κυβερνιόταν σωστά

Καθώς η Πολιτεία κυβερνιόταν σωστά, στην Αυτοκρατορία επικρατούσε ειρήνη και ευημερία...

                                                                                               ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

Το νόημα της ζωής




Να θυμάσαι ότι είσαι ηθοποιός σε ένα δράμα,
όπως το θέλει ο συγγραφέας του έργου
Αν το θέλει σύντομο θα είναι σύντομο
Αν μακροσκελές θα είναι μακροσκελές
Αν θέλει να παίξεις ρόλο φτωχού, πρόσεξε να τον παίξεις κι αυτόν με εφυία
Πρόσεξε να κάνεις το ίδιο έιτε πρόκειται για τον ρόλο χωλού ή για ρόλο Αρχοντα η ακόμη και απλού ανθρώπου.
Από σένα εξαρτάται αν θα τον παίξεις καλά ή όχι
Η εκλογή όμως του ρόλου ανήκει σε Άλλον και όχι σε σένα...

                                                                Επίκτητος, Εγχειρίδιον
                                                                   Εκδόσεις Ενάλιος